​​​​​​​เรื่องผี&&

[Tawanida]

เรื่องผี  สั่นประสาท หลอนได้โล่ : เรื่เรื่องผี ที่กำลังจะเล่าดังต่อไปนี้ เป็นเรื่องราวของผม ที่ยังอยู่ในตอนวัยมัธยม ที่ด้วยความซุกซน แล้วก็ออกจะซน จนกระทั่งทำให้ไปเจอดี เขาให้อย่างจังกับเรื่องราวความหลอนของห้องดนตรีไทย ที่ไม่อาจ..ลืมเลยทีเดียว 


เรื่องราวมันเริ่มจาก...

สำหรับ เรื่องเล่าผี ของผม..มันเริ่มจากที่ผมยังอยู่ ในช่วงมัธยมอยู่เลย ซึ่งสถานศึกษาที่ผมเรียนนั้นออกจะที่จะเก่า แล้วก็มีอายุไม่ต่ำยิ่งกว่า 100 ปีซึ่งนับว่าเป็นอีกหนึ่งโรงเรียน ที่มีประวัติศาสตร์ที่ไปที่มาอย่างช้านาน ก็เลยไม่ประหลาดใจที่จะมีเรื่องมีราวร้อนๆอย่างนี้ เกิดขึ้นแต่ไม่คิดเลยว่า ตำนานเรื่องผีในห้องดนตรีไทยนั้น จะโดนเข้าจังๆกับผมอีกด้วย... 


อุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทยทั้งผองของสถานที่เรียน ถูกเก็บไว้ภายในห้องดนตรีไทย ซึ่งลักษณะห้องเป็นห้องเล็กๆที่อยู่ข้างเวทีในห้องประชุม โดยในห้องเว้นเสียแต่เครื่องดนตรีไทยแล้วนั้น ยังมีเศียรอาจารย์ ตกแต่งอยู่ ที่ฝาผนังคงจะเกือบๆ10 เศียรอย่างยิ่งจริงๆ ซึ่งคนไหนกันที่เป็นอาจารย์สายการศึกษาเล่าเรียน หรือไม่ใช่การแสดงบนเวที จะมีตู้พระธรรมลายรดน้ำ จากยุคใกล้ๆอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีอยู่ ซึ่งคนไหนกันที่มีเซ้นส์ก็จะรู้ได้ในทันทีว่า ห้องกลุ่มนี้มีพลังงาน อะไรบางอย่างอยู่แน่ๆ


ซึ่งทุกคนในสถานศึกษาต่างทราบกันอยู่แล้ว ว่าห้องนี้เป็นห้องที่ออกจะน่าสยอง อย่างใหญ่โต แม้กระนั้นดูอย่างกับว่าด้วยความดื้อ ในวัยเด็ก ซึ่งในช่วงนั้นก็เรียกได้ว่าไม่ค่อยได้คิดอะไร เล่นกีฬา จีบสาว ไปวันๆก็ทำให้เรื่องราวเหล่านี้ แปลงเป็นเรื่องตลกที่ถูกเอามาหลอก เพื่อนหรือมาบอกเล่าเกินจริง กระทั่งไม่ได้คิดอะไรเยอะแยะนักนั่นเอง


แต่แล้วเย็นวันหนึ่ง ในตอนใกล้สอบสถานศึกษาได้จัดแจง ปิดสถานที่เรียนไว จึงทำให้การเลิกเรียนไวเลย ทำให้ผมนั้นไปยังห้องประชุมกับเพื่อนๆเพื่อรอคอยเรียนดนตรีไทย ซึ่งเป็นกิจกรรมเรียนพิเศษ หลังเลิกเรียน เราได้ทำไปจับประตูห้องแล้ว พบว่าห้องดนตรีไทยนั้น ล็อกอยู่เลย ทำให้จำเป็นที่จะต้องนั่งรอคอยครูที่บันไดข้างเวทีแต่อยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งผมลงขึ้นมาใช่แล้ว เป็นเสียงดนตรีไทยที่ดังขึ้น ในห้องเสียงระนาดลำขึ้นมาเลย เล่าเรื่องผี

เราทั้ง ห้องต่างมองหน้ากัน แล้วก็ความข้องใจก็เกิดขึ้นอยู่ๆหัวหน้าห้องก็ได้พูดว่าห้องล็อคไม่ใช่หรอหรือ ครู อยู่ภายในห้องกันแน่ ก็เลยทำให้หัวหน้าห้องของเรา ได้เดินเข้าไปมองที่ห้องกับเปลี่ยนเป็นว่าห้องดนตรีไทยนั้น ยังล็อคอยู่

ผมก็เลยได้นอนเอาหน้า ไปแนบกับพื้นเพื่อมองลอดใต้ประตูเข้าไป ซึ่งผลออกมาว่าในห้องไม่มีใครอยู่เลยแต่ว่าเพลงโหมโรงของระนาด ก็เป็นเพลงที่ไม่ได้ถูกบันทึกเทปเอาไว้ แล้วก็เป็นเพลงที่สัมผัสได้ในทันทีว่าเป็นการเล่นสดด้วย อุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีวงมโหรีทั้งยังชุดนั่นเอง

บวกกับบรรยากาศ ในช่วงตอนค่ำที่เงียบกริบของโรงเรียน โดยที่มีกันอยู่ไม่กี่ผู้ที่นั่งอยู่บนเวทีก็ทำให้บรรยากาศนั้น วังเวงแล้วก็เริ่มน่ากลัวขึ้น ก็เลยทำให้นี่เป็นอีกหนึ่งจุดที่สร้างความรู้สึกแปลกๆรวมทั้งสร้างอารมณ์มาคุ ให้กับเพื่อนฝูงๆต่างทุกคนเงียบกันหมด รวมทั้งต่างมองหน้ากัน

อยู่ๆสหายสตรี ในห้องเริ่มมีอาการสั่นกลัว แล้วก็ร้องไห้ในทันทีทันใด แล้วก็ผมมั่นอกมั่นใจได้เลยว่ามันจะต้องมีเรื่องเหนือธรรมชาติเกิดขึ้นอย่างแน่นอน แล้วก็รู้สึกแปลกจากเพลงที่โฮม แล้วก็ได้ยินมันไม่ธรรมดาเลยทีเดียวซึ่งผมกล้ายืนยันเลยว่า เพลงที่พวกเราได้ยินนั้น เป็นเพลงสดที่ถูกเล่นเพลงขึ้น และรู้สึกถึงทำนองที่แปลกออกไป โดยที่เราไม่สามารถที่จะชี้แจงได้ เรื่องผี

แต่ด้วยความไวคะนองของผม ที่ดูอย่างกับว่ายังคงตลก กับเพื่อนผู้หญิงที่ร้องไห้อยู่และไม่ได้คิดอะไรมากนัก และไม่ใช่คนที่กลัวเรื่องอะไรอย่างงี้ หรือ โลกสวยเยอะมาก นักผมเลยบอกเพื่อนไปว่าช่างเถิดหรอกพวกคุณครู ในอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทยเขามาอยู่ เป็นเพื่อนพวกเรา เพราะหอประชุมนั้น ออกจะที่จะเงียบรวมทั้งเปลี่ยวมากมายนั่นเอง เรื่องเล่าผี

แต่ว่าดูเหมือนกับว่าบรรยากาศจะไม่ได้ดีขึ้นเลย เพื่อนพ้องๆผู้หญิงต่างพากันร้องไห้และก็สั่นกลัว และก็ผมก็นึกในใจว่า เพราะอะไรพวกมันไม่วิ่งออกไป หรือวิ่งหนีไปแต่ว่าด้วยบรรยากาศ ก็คงเข้าใจได้ว่าแขนขาสั่นอาจจะไม่สามารถกล้า วิ่งไปไหนได้นั่นเอง ซึ่งผมเองก็เริ่มรู้สึกขนสันหลัง "ลุกวาป" อย่างบอกผิดด้วยเช่นกัน 

แม้กระนั้นหลังจากนั้น โดยประมาณ 10 กว่านาคราวหลังจากที่เราได้ยินเสียงดนตรีอยู่ๆร้อยกรองประตูห้องก็ปลดล็อคขึ้นมา ในทันที ทุกคน ต่างกรีดและด้วยความตกใจ และประตูห้องเปิดออกมาแม้ว่าปลอดคนอยู่ด้านในห้อง ซึ่งผมหันไปมองดูก็มองไม่เห็นคนใดกันแน่อยู่ด้วย เช่นเดียวกัน ภายหลังที่อยู่ๆประตูก็เปิดขึ้นมาเองทุกคน ในห้องต่างพากันวิ่งออกมา โดยที่มิได้นัดต่างโหวกเหวกโวยวาย แล้วก็กรีดร้องกันด้วยความกลัว

เนื่องจากว่าเป็นวัยแก่นแก้ว รวมทั้งผมเป็นคนเดียวที่มองเข้าไป ในห้องก็ไม่ได้มองเห็นอะไรแต่ว่าอยู่ๆก็เห็นเงาแปลกๆวิ่งเข้าไป ในเครื่องดนตรี ซึ่งผมทราบได้ในทันทีว่ามันไม่ใช่เรื่องปกติอย่างแน่นอน และก็มันสร้างความขนลุกให้กับผมได้อีกด้วย เรื่องเล่าผี

หลังจากที่มีเสียงกรีดร้อง และก็ดังทั้งสถานที่เรียน จนถึงทำให้พวกครูและคุณครูต่างพากันมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นและก็พวกเราก็ได้ ทำการเล่าราวทั้งสิ้นให้ฟัง จนกระทั่งทำให้คุณครูที่สถานที่เรียนนั้น ต่างมองหน้ากันรวมทั้งบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า ให้ทุกคนใจเย็นๆเดี๋ยวพรุ่งนี้ พวกเราจะทำบุญสุนทานใหญ่กันดีกว่า...

หลังจากนั้นพวกเราก็ไม่ได้ เคยเข้าไปในห้องดนตรีไทยอีกเลย ถ้าหากเรียนดนตรีไทยจริงๆพวกเราจะเอาเครื่องดนตรีมาไว้ที่บนเวที และจะไม่เข้าไปในห้องนั้นอีก ถึงครูจะใช้ให้ไปเอาของทุกคนต่างมองหน้ากัน รวมทั้งไม่ยอมรับอาจารย์ทันทีหรือรวมถึงการขนของ หรือ ขนเครื่องดนตรีไทย กลับเข้าห้องก็จึงควรไปกันทีละผู้คนจำนวนไม่ใช้น้อยอีกด้วย 

หลังจากนั้นเรื่องราวพวกนี้ ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ ยังคงเล่ากันอยู่แล้วก็เกิดเรื่องที่บอกเลยว่าไม่อุปทานหมู่อย่างแน่แท้ เพราะเหตุว่าเพื่อนกว่า 30 คนในห้องที่นั่งกันอยู่ตรงเวที เพื่อคอยเข้าเรียนดนตรีไทยนั้นต่างได้ยินเสียง เป็นที่เดียวกันนั่นเอง รวมทั้งหัวข้อนี้ก็แปลงเป็นเรื่องขนหัวลุกของรุ่นเราเลย ว่าเป็น รุ่น "ผีดนตรีไทย" เรื่องผี �������เรื่องเล่าผี